Jeśli posiadasz konto na portalu - zaloguj się, jeśli go nie posiadasz zarejestruj się.
Bilbil złotoplamy (Pycnonotus aurigaster)
Systematyka
Rząd: wróblowe (Passeriformes)
Rodzina: bilbile (Pycnonotidae)
Gatunek : bilbil złotoplamy (Pycnonotus aurigaster)
Charakterystyka/ morfologia
Francuski ornitolog Luis Jean Pierre Vieillot opisał ten gatunek w 1818 roku. Długość ciała 19-20 cm, waga 40-50 g. Charakterystyczne dla tego gatunku czarne upierzenie głowy rozciąga się wokół nasady dzioba, przez górną część głowy, wokół oka do tyłu głowy. Na czubku głowy krótkie czarne pióra, które ptak stroszy gdy jest czymś zaintrygowany, a także w czasie wypróżniania. Dziób cienki, czarny lekko zakrzywiony, tęczówka oka czerwona. Szyja, pierś i brzuch szaro-białe, górna część ciała szaro-brązowa. Skrzydła mają ciemniejszy odcień brązu. Ogon długi brązowo-szary, prawie czarny z białą końcówką widoczną wyraźnie podczas lotu. Pióra pod ogonem żółte, jednak w zależności od wieku ptaka i zajmowanego siedliska, mogą mieć kolor od pomarańczowego do jasnoczerwonego. Nogi czarne. Samiec i samica są upierzone identycznie, różnią się tylko głosem. Młode ptaki mają bardziej brązową głowę, a kolor piór pod ogonem jest bardziej stonowany. Te ptaki mają zwyczaj zażywania kąpieli w porannej rosie, pozwala im to zachować higienę upierzenia. Raz w roku przechodzą okres wymiany piór – pierzenia się, są wtedy mniej aktywne. Ptaki hodowane w niewoli łatwo uczą się naśladowania dźwięków innych ptaków.
Biotop/ preferencje pokarmowe
Występuje w Chinach, Birmie, Laosie, Tajlandii, Kambodży, Wietnamie, na Jawie i Bali. Wprowadzony na Timorze Wschodnim. W zależności od miejsca występowania wyróżniono dziewięć podgatunków. Naturalnym siedliskiem są wilgotne dżungle tropikalne, także rzadkie lasy mieszane, często spotykany na obszarach rolniczych i miejskich, w parkach, ogrodach i na podwórkach. W górach spotykany na wysokości do 1800 metrów nad poziomem morza. Ptaki osiadłe, tworzą duże stada także z osobnikami innych gatunków. Pożywienie stanowią głównie jagody i miękkie owoce, owady, gąsienice i inne małe bezkręgowce. Żerując w dużych stadach powoduje szkody w uprawach bananów i papai, ale jednocześnie spełnia pożyteczną rolę zjadając szkodniki tych upraw.
Rozwój osobniczy
Mogą rozmnażać się przez cały rok z wyjątkiem listopada, szczyt okresu rozrodczego przypada na marzec do września. Gniazdo wykonane jest z łodyg liści i gałązek przeplatanych źdźbłami trawy. Lęg składa się z dwóch do czterech jaj. Jaja mają czerwonawy kolor z fioletowymi i szarymi plamami. Inkubacja trwa około dwóch tygodni, młode opuszczają gniazdo po około 16 dniach od wyklucia.
Status gatunku
Gatunek liczny, nie jest zagrożony.
Przygotował:
Jan Ławicki